Tijd om weer op pad te gaan.

Afgelopen weken een kleine begin gemaakt van (denk ik) een toekomstige serie: auto’s onderweg. Hier boven zie je een hangertje met de onverwoestbare en O zo trouwe lada erin. Voor het resultaat moeten we een paar weken wachten. Want eerst ga ik naar een aantal eilanden in de oceaan. Op zoek naar nog meer autootjes.

Time to go!
Before I leave again for the azores and Iceland I started this little project. I love spotting nice, old and crappy cars during traveling.

Hij moet nog opgepoetst worden maar hier is hij dan. Mijn eerste emaille op zilver. Zo groot als een grote rijksdaalder.

Het huilend broodje refereert aan mijn bijnaam toen ik klein was. Ik had zoveel tranen volgens mijn vader dat zelfs de oceanen te klein waren. Waardoor ik nog harder ging huilen. Toen niet leuk maar nu een dankbaar onderwerp.

Na paar weken super hard gewerkt te hebben tijd om op pad te gaan. Dit keer naar mijn geliefde kaukasus.

My first silverenamel!


Happy to show you before I leave the country again my first work on enamel.

It represent my childhood nickname. “Crying Bun”, typical Chinese nickname for crybabies. I used to cry a lot. So much that the oceans cant take it anymore. (Thats what my father said)

Now a precious memory.
Time to fly, this time to my beloved Caucasus .