 Malak, talentvol en altijd stralend Afgelopen maanden heb ik Malak (17) leren kennen als een spontane en slimme meid die weleens heel ver kan gaan komen in het leven. Ze spreekt vijf talen, leert snel en kan ook nog eens heel mooi tekenen. Samen met haar vader heeft ze vanuit Syrie twee jaar geleden de oversteek gemaakt naar Europa. Hoewel ze binnen de familie bekent stond als "de jongen" van het gezin is ze opgebloeid tot een stoere jongedame met een voorliefde voor voetbal. Later wilt ze dokter worden en mensen helpen in haar land.  Kunstkameraad Afgelopen maanden hebben Malak en ik een kunstwerk gemaakt over haarzelf. We besloten dat we haar stoere en haar vrouwelijke kant wilden laten zien. In het midden van de tekening zie je Malak trots staan op torenhoge rode hakken met natuurlijk de voetbal onder haar voeten. In de verte zie je de contouren van de flat waar ze ooit in Syrie heeft gewoond. Namen van mensen die een belangrijke rol hebben/hadden in haar leven vormen de lijnen van de contouren. Vrij vroeg in het proces kwam ik er achter dat Malak naast heel veel kunnen kletsen ook een harde werker is. De tekening hebben we samen gemaakt en ik kan zeggen dat we er super trots op zijn. Tot 21 augustus is de tekening te bewonderen in de NWE Vorst te Tilburg. Dus als je tijd hebt, even een kijkje nemen. Het proces Het programma Kunstkameraden van De Cultuurkantine zet kunst en kunstenaars in voor de empowerment van jeugdigen in een achterstandspositie. Ik vond het een intensief maar bijzonder project waar je een op een met een jongere samenwerkt. Zeker voor herhalingvatbaar!
The project "Kunstkameraden" connects artists with childern. These childern have all kinds of backgrouds. Vary from fosterchildern to young refugee. The goal of the project is empowerment. I can say its a quite intense experience but well worth it! Malak is a seventeen year old girl from Syria who is living in the Netherlands for more the two years. Together with her we made a selfportrait. In this portrait we show both sides of her. The cool soccer player and the fierce lady. In the background you see the outlines of her house in Syria. The lines are made from the names of her loved ones.
0 Reacties
 Het is alweer drie jaar geleden dat Tbilisi getroffen werd door een overstroming. Tijdens deze tragedie werd de veerkracht van de mensen en dieren zichtbaar. Samen vechten ze voor een betere toekomst ondanks dat ze vele vrienden verloren zijn. Laten we hopen dat alles in Georgië op pootjes komt nu de premier is afgetreden.
Its already three years ago that a part of Tbilisi was washed away. During those days it was nice to see the resilience of the community. Let’s hope everything will turn out fine now the prime minister resigned. Let’s stand together!  Hij moet nog opgepoetst worden maar hier is hij dan. Mijn eerste emaille op zilver. Zo groot als een grote rijksdaalder. Het huilend broodje refereert aan mijn bijnaam toen ik klein was. Ik had zoveel tranen volgens mijn vader dat zelfs de oceanen te klein waren. Waardoor ik nog harder ging huilen. Toen niet leuk maar nu een dankbaar onderwerp. Na paar weken super hard gewerkt te hebben tijd om op pad te gaan. Dit keer naar mijn geliefde kaukasus. My first silverenamel!
Happy to show you before I leave the country again my first work on enamel. It represent my childhood nickname. “Crying Bun”, typical Chinese nickname for crybabies. I used to cry a lot. So much that the oceans cant take it anymore. (Thats what my father said) Now a precious memory. Time to fly, this time to my beloved Caucasus .  Alleen je potlood horen praten... Dat is vaak wat ik zeg tegen de kinderen tijdens de workshops. Hoe meer je praat, hoe minder er op papier komt te staan. Sommige mensen vinden het streng maar soms is er een bepaalde concentratie nodig om dit soort werk te maken met zijn allen. Praten, overleggen, vergelijken is niet nodig. Iedereen tekent goed op zijn of haar manier. Vandaag werkte ik bij Vincents Tekenlokaal als workshopleider voor de analoge tekenles. Het onderwerp was het heelal. 50 kinderen, groep 6, drie workshops en vol energie. De groep werd in drie groepen ingedeeld. Een groep ging met Chiel digitaal tekenen, de tweede met Eric van het Ontdekstation raketschieten en de derde groep dus met mij mee. Tijdens mijn workshop leerde de eerste groep het ruimtelijk tekenen van bol, de twee het verzinnen van planeten en de derde groep zorgde ervoor dat de heelal donker werd met sterren als verlichting. Het resultaat is hier onder te zien. Was het de moeite waard om even niet te praten maar gewoon te tekenen. Ik denk van wel! Just let your pencil talking...
Sometimes during my lessons I tell the childern I just want to hear their pencils scratching on the paper. Some may find it strict but you can see the energy in the art works don’t you think?  Sinds de eerste keer dat ik in de Kaukasus was, was ik op slag verliefd op de Lada.
Vaak volgepakt met mensen, meloenen, banken, planken, druiven en/of schapen. Een oud betrouwbaar beestje. Een klein, sterk autootje die berg op, berg afcroste. Geheel gemaakt van dik metaal, zwaar en niks elektronisch, Robuust ontwerp. Is hij kapot? dan een goede tik geven of een bout goed aandraaien en we kunnen weer.... |
Hoi-Shan MakOnderweg met vulpen en papier. Archieven
Juni 2020
Categorieën
Alles
|
RSS-feed
Copyright Hoi-Shan Mak 2020