Hij moet nog opgepoetst worden maar hier is hij dan. Mijn eerste emaille op zilver. Zo groot als een grote rijksdaalder. Het huilend broodje refereert aan mijn bijnaam toen ik klein was. Ik had zoveel tranen volgens mijn vader dat zelfs de oceanen te klein waren. Waardoor ik nog harder ging huilen. Toen niet leuk maar nu een dankbaar onderwerp. Na paar weken super hard gewerkt te hebben tijd om op pad te gaan. Dit keer naar mijn geliefde kaukasus. My first silverenamel!
Happy to show you before I leave the country again my first work on enamel. It represent my childhood nickname. “Crying Bun”, typical Chinese nickname for crybabies. I used to cry a lot. So much that the oceans cant take it anymore. (Thats what my father said) Now a precious memory. Time to fly, this time to my beloved Caucasus .
1 Comment
|
Hoi-Shan MakOnderweg met vulpen en papier. Archieven
January 2022
Categorieën
All
|